Και δεν μιλάμε για μικροποσότητες όπως καταλαβαίνετε.
Εκεί η κλίμακα ορίζεται διαφορετικά.
Μιλάμε για εταιρείες που έχουν χιλιάδες μελίσσια στην διάθεση τους και πληρώνουν μελισσοκόμους για να τα φροντίσουν και να κάνουν τις δουλειές.
Τεράστιες αποθήκες, πολύ προσωπικό, χιλιάδες πατώματα για τρύγο.
Γρήγορη απολέπιση.
Μελιτοεξαγωγείς που χωράνε εκατοντάδες πλαίσια.
Το μέλι που μετά την εξαγωγή του καθαρίζεται με φυγόκεντρο δύναμη από σκουπιδάκια.
Φορτηγά που παίρνουν τις τεράστιες ποσότητες μελιού και τις μεταφέρουν για εμφιάλωση.
Όλα αυτά καλώς ή κακώς δεν θα τα δούμε ποτέ στην Ελλάδα.
Η οικονομία μας στηρίζεται σε μικροπαραγωγούς και δεν μπορεί να αλλάξει αυτό, τουλάχιστον τώρα κοντά.
Επιπλέον απέχουμε πολύ από το να σχεδιάσουμε σωστά την χλωρίδα μας για να βγάζει τόσο μεγάλες ποσότητες μελιού, και από το να μπορέσουμε να σπρώξουμε στην κατανάλωση στο εσωτερικό ή στο εξωτερικό τόσο μεγάλες παραγωγές.
Εμείς κρατάμε μεν την παράδοση, μα δεν ξέρω αν θα μας ωφελήσει αυτό μακροπρόθεσμα ή αν θα μας αφανίσει η βιομηχανοποίηση της παραγωγής άλλων χωρών.
Υπάρχει δηλαδή περίπτωση να μην είμαστε ανταγωνιστικοί σε 50 χρόνια και ο καταναλωτής να μην μπορεί να αγοράσει το μέλι μας.
Ή υπάρχει περίπτωση ο καταναλωτής να προτιμάει ακόμα περισσότερο σε 50 χρόνια το μέλι των παραγωγών που παράγεται παραδοσιακά.
Ουδείς γνωρίζει τι θα συμβεί.
Προσωπικά βλέπω ως πιθανό ο καταναλωτής να προτιμάει το μέλι των παραδοσιακών μελισσοκόμων, αλλά οι κυβερνήσεις του μέλλοντος δεσμευμένες από την πολιτική της νέας τάξης πραγμάτων και της παγκοσμιοποίησης να μην επιτρέπουν την παραδοσιακή παραγωγή.
Κατά τα άλλα όπως λέει η λεζάντα των Αμερικάνων...
Κάθε χρόνο χιλιάδες των μελισσοκόμων σε όλη την Αμερική παράγουν εκατομμύρια κιλά μέλι. Μάθετε πώς οι μελισσοκόμοι συμβάλουν στο να βγει το μέλι από την κυψέλη και να φτάσει στο τραπέζι της κουζίνας σας.
Δείτε το βίντεο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΣΧΟΛΙΑ ΥΒΡΙΣΤΙΚΑ ΘΑ ΔΙΑΓΡΑΦΟΝΤΑΙ